محصول کم کربن تبلیغ شده توسط رئیس COP28 سه برابر آسیب‌رسان‌تر از سوخت‌های معمولی است.
سلطان الجابر، رئیس COP28، آمونیاک آبی را به عنوان یک راه حل کربن زدایی تبلیغ می کند. ما با کارشناسان مختلفی صحبت کردیم که مخالف بودند.
شرکت ADNOC ظرفیت خود را برای صادرات آمونیاک آبی به عنوان بخشی از تلاش برای معرفی خود به عنوان یک شرکت “سبز” توسعه داده است.
آمونیاک آبی چیست؟
آمونیاک گازی بی رنگ است که از هیدروژن و نیتروژن تشکیل شده و به عنوان سوخت حامل هیدروژن عمل می کند. این امکان ذخیره ایمن تر و کارآمدتر هیدروژن را فراهم می کند، یک حامل انرژی که بسیاری از کارشناسان صنعت آن را به عنوان راه حل کربن زدایی تحسین می کنند. آمونیاک آبی با جذب انتشار دی اکسید کربن از تولید آن به دست می آید.
اولین محموله آمونیاک آبی در سال 2021 امارات متحده عربی را به مقصد ژاپن ترک کرد. Fertiglobe، سرمایه گذاری مشترک بین ADNOC و شرکت شیمیایی هلندی OCI، آمونیاک آبی را در مجتمع صنعتی Ruwais در ابوظبی تولید کرد. Fertiglobe محموله های بیشتری را به مشتریان در آلمان و کره جنوبی فروخت. طرح هایی برای ساخت کارخانه آمونیاک آبی در مقیاس تجاری در روویس(Ruwais) در حال انجام است.
رابرت هاوارث، استاد اکولوژی و زیست‌شناسی محیطی در دانشگاه کرنل، می‌گوید: «وقتی برای اولین بار شروع به شنیدن درباره هیدروژن آبی کردم، چه رسد به آمونیاک آبی، کاملاً رک و پوست کنده یک کلاهبرداری به نظر می‌رسید. “از برخی جهات، اینطور است.”
با این حال، سلطان الجابر، رئیس COP28 در امارات متحده عربی، آمونیاک آبی را به عنوان یک “محصول کم کربن” ستایش می کند.
الجابر علاوه بر رهبری کنفرانس کلیدی جهان در زمینه مبارزه با تغییرات آب و هوایی، وزیر صنعت و فناوری پیشرفته امارات و مدیر عامل شرکت ملی نفت ابوظبی (ADNOC) است.
نگاهی دقیق تر به ردپای گازهای گلخانه ای آمونیاک آبی نشان می دهد که این آمونیاک به هیچ وجه یک “محصول کم کربن” نیست. تولید آن می تواند سه برابر بیشتر از گازوئیل و دو و نیم برابر بیشتر از زغال سنگ یا گاز طبیعی، گازهای گلخانه‌ای منتشر کند.
این عدد بالا عمدتاً ناشی از نشت متان در فرآیند تولید است که با ناکارآمدی در تبدیل هیدروژن به آمونیاک و برگشت ترکیب شده است. علاوه بر این، ADNOC از CO2 جذب شده برای پمپاژ نفت بیشتر در فرآیندی به نام بازیافت روغن بهبود یافته (EOR) استفاده می کند.
چگونه آمونیاک آبی به تحقق وعده هیدروژن کمک می‌کند؟ (تبلیغات واقعاً در مورد آمونیاک نیست)
میتوان صنعت هیدروژن را به عنوان راهی برای کربن زدایی سیستم انرژی، به ویژه در بخش هایی با انتشار گازهای گلخانه‌ای که به سختی قابل کاهش است، مانند حمل و نقل یا تولید برق، اعلام کرد. آمونیاک باعث می شود که هیدروژن در شرایط ایمن تر و کارآمدتر ذخیره و حمل شود.
برخلاف سوخت‌های فسیلی که خود برای تولید انرژی سوزانده می‌شوند، هیدروژن یک حامل انرژی است. به این دلیل که خود هیدروژن – بر خلاف نفت یا گاز فسیلی – باید از آب با برق یا از گاز تولید شود.
هیدروژن بسته به تولید آن به سه نوع اصلی سبز، خاکستری و آبی تقسیم می شود.
فقط هیدروژن سبز است که واقعاً بدون کربن است زیرا از برق تولید شده تجدید می شود. هیدروژن خاکستری از گاز طبیعی با تمام انتشار گازهای گلخانه‌ای مرتبط تولید می شود. و هیدروژن آبی چیزی است که وقتی یک کارخانه هیدروژن از جذب و ذخیره کربن (CCS) برای جذب انتشار دی اکسید کربن از تولید استفاده می کند، تولید می شود.
این نوعی است که ADNOC و OCI تولید کردند. Fertiglobe کارخانه آمونیاک خود را به واحدهای مایع سازی موقت مجهز کرد که به آن اجازه می داد CO2 را به مخازن زیرزمینی در الریاده، کارخانه جذب و ذخیره کربن ADNOC در نزدیکی ابوظبی منتقل و تزریق کند. استفاده از فناوری CCS باعث ادعای الجابر شد که آمونیاک “کم کربن” است.
ذخیره و حمل و نقل هیدروژن به عنوان یک مولکول بسیار کوچک و انفجاری سخت است. هاوارث توضیح می دهد که «آمونیاک آبی به سادگی هیدروژن آبی را می گیرد، آن را برای انتقال به آمونیاک تبدیل می کند و سپس آمونیاک را دوباره به هیدروژن تبدیل می کند.
متان فراموش شده از هیدروژن آبی
تولید هیدروژن آبی به گاز طبیعی بیشتری نسبت به هیدروژن خاکستری نیاز دارد که منجر به انتشار بیشتر متان می شود. هر دو نوع از سوخت‌های فسیلی تولید می‌شوند، اما برای هیدروژن آبی، گاز طبیعی نیز برای تامین انرژی فناوری CCS استفاده می‌شود.
در واقع انتشار دی اکسید کربن از تولید کمتر است – اما در مورد انتشار متان اینطور نیست. این گاز گلخانه‌ای قدرتمند مسئول یک سوم گرمایش جهانی است که از سال 1900 رخ داده است، اما به ندرت در ارزیابی اثرات آب و هوایی به حساب می آید.
هاوارث توضیح می دهد که “ردپای کلی گاز گلخانه‌ای هیدروژن آبی به طور قابل توجهی بزرگتر از زغال سنگ یا گاز طبیعی است.” او تخمین می زند که ردپای گاز گلخانه ای حامل 20 درصد انرژی بیشتر از سوزاندن گاز طبیعی یا زغال سنگ برای گرما و 60 درصد بیشتر از سوختن دیزل است.
در حال حاضر، برای تولید هیدروژن انرژی بیشتری نسبت به حامل انرژی نیاز است. این بدان معنی است که بخشی از هیدروژن تولید شده در ناکارآمدی تبدیل، از بین می رود و انتشار متان را افزایش می دهد.
تبدیل هیدروژن به آمونیاک و چرخه برگشت آن نیز به انرژی نیاز دارد. هاوارث تخمین می زند که سوئیچ هیدروژن-آمونیاک-هیدروژن در نهایت ردپای گاز گلخانه ای را 1.93 برابر بیشتر از تولید هیدروژن آبی رقم می‌زند.
انتشار متان از تولید هیدروژن آبی، همراه با تلفات ناشی از تبدیل، به این معنی است که در مجموع، آمونیاک آبی 2.5 تا 3 برابر بیشتر از سوخت های معمولی مانند زغال سنگ، گاز طبیعی یا گازوئیل، گازهای گلخانه‌ای منتشر می کند. این تخمین بدون حمل و نقل است، که به گفته هاوارث، بسته به نوع نفتکش، 5 تا 10 درصد دیگر آلاینده‌ها را اضافه می‌کند.
جذب و ذخیره کربن چقدر کارآمد است؟
محققان در مورد کارایی «پاک بودن» ستون فراوری آمونیاک آبی (فناوری CCS) تردید جدی دارند. کلارک ویلیامز-دری از موسسه اقتصاد انرژی و تجزیه و تحلیل مالی (IEEFA) توضیح می‌دهد که نرخ‌های جذب CO2 بسته به این که «می‌خواهید تصویری واقعی از عملیات CCS ترسیم کنید یا می‌خواهید CCS را خوب جلوه دهید، متفاوت است. ارقام واقعی‌تر بسیار ناامید کننده هستند.»
ویلیامز-دری به کارخانه پترا نوا CCS در ایالات متحده اشاره می کند که ادعا می کرد 90 درصد CO2 را جذب می کند. انتشار گزارش شده در اطراف نیروگاه، به علاوه در نظر گرفتن انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از فناوری CCS، رقم واقعی را بین 55 تا 58 درصد نشان می دهد.
اطلاعات عمومی در مورد نرخ تصرف کارخانه الریاده CCS در ابوظبی در دسترس نیست. محاسبات کارشناسان بین 17 تا 36 درصد متفاوت است. (حد بالا یک تخمین محافظه کارانه است زیرا در سال 2022، تنها سالی که نرخ جذب CO2 برای آن در دسترس است، کارخانه تنها 30 درصد از CO2 را جذب کرد.)
منبع:
Zuza Nazaruk
Published on 02/12/2023
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید!