انرژی های تجدیدپذیر ایرانی
انرژی های تجدیدپذیر اكثر كشورهاي صنعتي و حتي آفريقايي تغيير روش‌هاي
تامين انرژي را در دستور كار خود قرار داده‌اند.
از جمله در آفريقا و شرق آسيا، كشورها با اختصاص ميلياردها دلار سرمايه، درصدد
راه اندازي پروژه‌هاي بزرگ توليد برق از منابع طبيعي پاك هستند و ايران نيز
به‌عنوان يكي از بزرگترين آلوده كنندگان كره خاكي، تحركاتي اگرچه در سطح
محدود، در اين حوزه آغاز كرده است.
300 روز آفتابي در ايران
به گفته كارشناسان ايران يكي از كشورهاي بهره مند از منابع انرژي پاك به
شمار مي‌آيد و در نواحي پرتابش جهان، واقع شده است. مطالعات نشان مي‌دهد
كه با استفاده از تجهيزات خورشيدي مي‌توان بخش عمده‌اي از انرژي مورد نياز
كشور را تأمين كرد. به‌گونه‌اي كه كشورمان با برخورداري از 300 روز
آفتابي در
بيش از دو سوم آن و متوسط تابش 5.5 ـ 4.5 كيلووات ساعت بر متر
مربع در روز،
يكي از كشورهاي با ظرفيت بالا در زمينه انرژيخورشيدي است.
برخي از كارشناسان انرژي خورشيدي گام را ازاين هم فراتر نهاده‌اند و در وضعيتي
آرماني ادعا مي‌كنند كه ايران در صورت تجهيز مساحت بياباني خود به
سامانه‌هاي دريافت انرژي تابشي، مي‌تواند انرژي مورد نياز بخش‌هاي
گسترده‌اي از
منطقه را نيز تامين كند و در زمينه صدور انرژي برق، فعال شود.
به عنوان نمونه‌اي از اين ظرفيت كشورمان، مي‌توان به سيستان و
بلوچستان اشاره
كرد كه با برخورداري از انواع انرژي‌هاي نو و تجديدپذير مانند
انرژي خورشيدي،
بادي، امواج دريا و اقيانوس و زمين گرمايي، به گنجينه‌اي با
ارزش تبديل شده است كه با سرمايه‌گذاري روي آنها، مي‌توان به
مقادير قابل‌توجهي از انرژي‌هاي پاك و سبز، دست يافت.
اين در حالي است كه، مدير دفتر برق و انرژي روستايي سازمان انرژي‌هاي نو
مي‌گويد: در حال حاضر انرژي خورشيدي متاسفانه سهمي در توليد برق كشور
ندارد، حال آنكه سهم اين انرژي در جهان بيش از 30 درصد است. به گفته سامان
ميرهادي، ظرفيت انرژي خورشيدي تا پايان سال 2014 ميلادي در جهان به 40
هزار مگاوات رسيد و آلمان، ايتاليا، ژاپن، اسپانيا و آمريكا به عنوان كشورهاي
پيشرو در ظرفيت نصب شده انرژي خورشيدي در جهان، محسوب مي‌شوند.
مدير دفتر آگاه سازي و امور بين‌الملل سازمان انرژي‌هاي نو ايران در پاسخ به
اينكه براي انرژي تجديدپذير در برنامه ششم توسعه صراحتا برنامه‌اي وجود
ندارد، اما در قانون بودجه منابعي براي انرژي‌هاي نو از جمله خريد برق و تجميع
عوارض آن در نظر گرفته شده است، به گزارشگر روزنامه اطلاعات مي‌گويد: در
برنامه پنجم توسعه سهم 3 درصدي براي انرژي‌هاي نو در نظر گرفته شده بود كه
البته به نيم درصد هم نرسيد و از اينرو و برنامه موفقيت آميزي نبود. بنابراين در اين برنامه براي انرژي تجديدپذير،
عوارض برق تجميع شده است.
بي‌رقبتي بخش خصوصي
مهندس مصطفي ربيعي همچنين در جواب اين سوال كه آيا سازمان انرژي‌هاي
نو از بي‌توجهي به انرژي تجديد پذير در برنامه ششم ناراضي است، مي‌گويد: در
كشورمان با توجه به منابع سرشار نفت و گاز و ارزان بودن برق توليدي حاصل از
آن، هزينه كردن براي انرژي‌هاي نو شايد خيلي منطقي نباشد، اما ايران بايد تا 4
سال ديگر ( 2020 ميلادي) 12 درصد از توليد Co2 را كاهش دهد كه معادل 10
هزار مگاوات توليد برق است، وگرنه جريمه خواهد شد.
بنابراين ضروري است كه سبد انرژي كشور را متنوع كنيم كه الان اين سبد
متكي به انرژي گاز است، اما چون دولت بودجه عمراني كافي ندارد، براي جبران
آن بايد بخش خصوصي به ميان بيايد. در اين مورد هم چون سود بانكي بسيار
بالاست، بخش خصوصي رقبتي براي حضور در اين حوزه را ندارد.
تاكنون مجوز 10 هزار مگاوات موافقت‌نامه احداث نيروگاه صادر شده،
از طرفي، با اينكه ما فقط 300 مگاوات آن عملي شده است. سرمايه‌گذار خارجي
نيز تضامين لازم را نمي‌بيند و حتي احساس خطر مي‌كند و بانك‌هاي ايراني
نيز كه وضعشان مشخص است. به همين دليل است كه پيشرفت‌هاي محسوسي در
موافقتنامه‌هاي مزبور ديده نمي‌شود.
وي درباره ظرفيت در توليد انرژي
تجديدپذير در كشور تصريح مي‌كند: در مورد باد، مطالعات انجام شده ظرفيت
100 هزار مگاواتي توليد برق در 120 نقطه كشور را نشان مي‌دهد كه توليد30
هزار مگاوات آن، توجيه اقتصادي دارد.
در خصوص انرژي خورشيد هم 300 روز
آفتابي در كشور وجود دارد كه حداقل آن، از حداكثرش در كشورهاي اروپايي
بالاتر است، اما متاسفانه زيرساخت لازم و كافي را براي توسعه آن، وجود ندارد.
جالب اينكه اگر يك نيروگاه خورشيدي به طول و عرض 100 كيلومتر در كوير
نصب شود، معادل كل برق مصرفي ايران را تامين مي‌كند، اما ساخت چنين
نيروگاهي مستلزم 50 ميليارد دلار سرمايه گذاري است.
در جهان به واسطه استفاده از ماده اوليه سيليس و نبود هزينه‌هاي جانبي و 20
سال عمر پنل‌ها، انرژي خورشيدي مورد توجه بسيار واقع شده است. دراين
زمينه هم چين پيشتاز است و قوانين حمايتي بسيار خوبي را اجرا كرده است.
سرمايه‌گذاري در انرژي خورشيدي
تقاضاي سرمايه‌گذاري براي توليد انرژي‌هاي تجديدپذير در ايران، تاكنون
شرايط متفاوتي را تجربه كرده است. مديرعامل شركت انرژي‌هاي تجديدپذير
مپنا با بيان اينكه تاكنون به دليل اينكه قيمت‌ها به صرفه نبوده، سرمايه‌گذاري‌هاي زيادي در حوزه
انرژي‌هاي تجديدپذير و به ويژه انرژي خورشيدي صورت نگرفته است،
مي‌گويد: از طرفي به دليل اينكه قيمت خريد تضميني انرژي بادي و خورشيدي
يكسان، اما هزينه‌هاي نيروگاه‌هاي بادي ارزان‌تر بود، سرمايه‌گذاران بيشتر به
سمت نيروگاه‌هاي بادي سوق پيدا كردند.
اما در حال حاضر به دليل متفاوت‌شدن
قيمت انرژي‌هاي بادي و خورشيدي، مي‌توان گفت كه جذب سرمايه‌گذاري به
سمت نيروگاه‌هاي خورشيدي افزايش پيدا كرده است.
اديب‌فر با بيان اينكه در سال‌هاي آتي تعداد نيروگاه‌هاي خورشيدي افزايش
پيدا خواهد كرد، مي‌افزايد: كشورهاي اروپايي تمايل زيادي به سرمايه‌گذاري در
انرژي‌هاي تجديدپذير و به ويژه حوزه خورشيدي در كشور ما دارند، زيرا ايران
كشوري است كه به دليل قرار گرفتن در موقعيت مناسب، ظرفيت‌هاي بالايي در
حوزه انرژي‌هاي تجديدپذير دارد، تا جائي‌كه از شمالي‌ترين تا جنوبي‌ترين
نقطه كشور از قابليت ايجاد نيروگاه‌هاي خورشيدي براي توليد برق، برخوردار است.
عدم وابستگي به چاه‌هاي نفت و گاز
سوخت‌هاي فسيلي علاوه بر آلوده‌ساختن روزافزون محيط زيست، در معرض
كاهش منابع نيز قرار دارند. پس ضروري است سوخت‌هايي كه منابع‌شان بي انتها
است، جايگزين آنها شوند. در حال حاضر بيشتر ممالك جهان به اهميت و
نقش منابع انرژي بويژه انرژي‌هاي تجديد پذير پي برده‌اند و به طور گسترده براي
بهره برداري
از اين منابع، تحقيقات وسيع و سرمايه‌گذاري‌هاي اصولي كرده اند.
با توجه به اين موضوع در ايران نيز لازم است در اين خصوص راهبردها و
برنامه‌هاي زيربنايي و اصولي تدوين شود و به مورد اجرا در آيد.
در اين شرايط است كه به اعتقاد مديرعامل سازمان انرژي‌هاي نو، نبايد به
چاه‌هاي نفت و گاز كشورمان وابسته باشيم، بلكه ضروري است به دنبال منابع
جديد انرژي برويم. زيرا سهم انرژي‌هاي تجديدپذير در جهان رو به افزايش است
و علاوه بر كشورهاي توسعه يافته، در كشورهاي در حال توسعه هم از سال
2009 ميلادي توجه به انرژي‌هاي نو بيشتر شده است.
با پیج اینستاگرامی ما همراه باشید
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید!