کارخانههای خورشیدی آمریکا: از اعلامیه تا واقعیت
به گزارش آرانیرو: با توجه به درک بهتر مشوقهای قانون کاهش تورم ایالات متحده (IRA)، تولیدکنندگان جهانی به سرعت در حال سرمایهگذاری در آمریکا هستند و کارخانههایی برای تولید بخش عمدهای از تجهیزات خورشیدی در این کشور تاسیس میکنند. اگرچه برخی پروژهها با لغو مواجه شدهاند و احتمال لغوهای بیشتر نیز وجود دارد، اما روند کلی رشد بسیار چشمگیر است.”
دولت جو بایدن، رئیسجمهور سابق ایالات متحده، سرمایهگذاری زیرساختی و ایجاد اشتغال در بخش تولید را در قلب پیامهای سیاستی خود قرار داده است. این دولت شروع به دیدن نتایج تلاشهای خود میکند زیرا قوانینی مانند قانون زیرساخت دوحزبی، قانون ایجاد مشوقهای مفید برای تولید نیمهرساناها و IRA سال ۲۰۲۲ از تفسیر به عمل تبدیل میشوند.
IRA مشوقهایی را هم در سمت عرضه و هم در سمت تقاضا برای تولیدکنندگان انرژی پاک ایجاد کرد و سرمایهگذاران جهانی متوجه این موضوع شدهاند. پروژههای انرژی پاک نصبشده در ایالات متحده که حداقل ۴۰ درصد از تجهیزات خود را از تولیدکنندگان داخلی تامین میکنند، یک اعتبار مالیاتی ۱۰ درصدی دریافت میکنند که کاملاً قابل انتقال به سایر نهادهایی است که اشتهای مالیاتی دارند، برای نقدی. این قانون همچنین اعتبارات مالیاتی قابل توجهی در سمت عرضه ایجاد کرد که به تولید اجزای مختلف در طول زنجیره تامین خورشیدی مرتبط است. به عنوان مثال، سازندگان ماژولهای PV تا سال ۲۰۲۹ اعتبار مالیاتی ۰.۰۷ دلار در هر وات ظرفیت تولید پنل کسب میکنند، در حالی که اینورترهای مسکونی ۰.۰۶۵ دلار در هر وات اعتبار دارند.
دولت بایدن در تلاش خود برای تشویق تولید داخلی انرژی پاک، از سیاست تهدید و تمجید نیز استفاده کرده است. ایالات متحده در تلاش بوده است تا با سرکوب چندوجهی واردات از چین، زمین بازی برابرتری برای تولیدکنندگان خورشیدی داخلی ایجاد کند. دولت این کار را به روشهای مختلفی انجام داده است، از جمله از طریق تحقیق در مورد ادعاهای تخلیه ضدامنتی و زیرکانه، که میتواند واردکنندگان را با تعرفههایی بین ۵۰ تا ۲۵۰ درصد درگیر کند. دولت قانون جلوگیری از کار اجباری اویغورها را اجرا میکند و عرضه را از یکی از مناطق برجسته تولید پلیسیلیسون چین قطع میکند. دولت بایدن همچنین تعرفههای مستقیم بخش ۳۰۱ را بر واردات چین افزایش داده است – با اشاره به بندی در قانون تجارت ۱۹۷۴ – از جمله دو برابر کردن تعرفه سلولهای خورشیدی به ۵۰ درصد.
به طور کلی، رویکرد سیاست تهدید و تمجید به نظر میرسد که در دستیابی به هدف بازگرداندن مشاغل تولیدی پردرآمد به سواحل ایالات متحده موثر است. طبق اعلام آزمایشگاه ملی انرژیهای تجدیدپذیر (NREL)، در سال ۲۰۲۳، بیش از ۵.۱ میلیارد دلار پروژه تولید خورشیدی اعلام شد. این رقم نشان دهنده رشد سالانه ۴۷۰ درصدی است. طبق گفته انجمن صنایع انرژی خورشیدی (SEIA)، تنها در سه ماهه اول سال ۲۰۲۴، تولید ماژول خورشیدی ایالات متحده ۷۱ درصد افزایش یافت، از ۱۵.۶ گیگاوات ظرفیت تولید سالانه به ۲۶.۶ گیگاوات.
SEIA گفت که در پایان سه ماهه اول سال ۲۰۲۴، ایالات متحده میتواند حدود ۳۰ درصد از تقاضا را با ماژولهای خورشیدی ساخت داخل تامین کند. اما در حالی که کسبوکار تولید ماژول خورشیدی قوی است، زنجیره تامین بالادست هنوز کمخدمت است. بسیاری از اعلامیههای کارخانه به ثمر رسیده است، اما برخی از برنامهها نیز قبلاً لغو شده است.
از سپتامبر ۲۰۲۳، Qcells کارخانه ماژول جورجیا خود را به ۸.۴ گیگاوات گسترش داده است و First Solar تولید خود را در اوهایو به ۶.۳ گیگاوات افزایش داده است. طبق گزارش رویترز، ظرفیت جدید نیز از Canadian Solar (با ۵ گیگاوات ظرفیت تولید بیشتر ماژول سالانه)، سرمایه مشترک Longi و Invenergy Illuminate USA (۵ گیگاوات، ماژول) و REC Silicon (۶ گیگاوات، پلیسیلیسون) آمده است.
با وجود افزایش اعلامیههای کارخانه، تعدادی لغو نیز وجود دارد. اداره اطلاعات انرژی ایالات متحده گزارش داده است که واردات ماژول خورشیدی در سال ۲۰۲۳، ۸۲ درصد به ۵۴ گیگاوات افزایش یافته است، زیرا قیمتها به سرعت کاهش یافته است. این عرضه بیش از حد در بازار، تولیدکنندگان تجهیزات را در حالی که برای برنامهریزی سرمایهگذاری برای حضور در ایالات متحده آماده میشوند، به چالش کشیده است.
با نگاه به آینده، تحلیلگر Wood Mackenzie انتظار دارد شکاف بین پروژههای اعلامشده و پروژههایی که ساخته میشوند افزایش یابد. در سال ۲۰۲۴، WoodMac انتظار دارد ۳۸ گیگاوات از ۵۳ گیگاوات ظرفیت تولید ماژول اعلامشده (۷۱ درصد) راهاندازی شود. تا سال ۲۰۲۶، انتظار میرود ۶۶ گیگاوات از ۱۴۱ گیگاوات برنامههای پروژه (۴۶ درصد) تحقق یابد.
در حالی که تامینکنندگان که قبلاً در ایالات متحده «شناخته شده و قابل اعتماد» هستند در حال گسترش هستند، دیگران نمیتوانند برای محصولات خود خریدار پیدا کنند، به گفته الیسا پیرس، تحلیلگر تحقیقاتی در WoodMac. برندهای بزرگ مانند JinkoSolar، Qcells و Canadian Solar با موفقیت عملیات خود را در ایالات متحده راهاندازی کردهاند.
شرکتهای دیگر مجبور شدهاند برنامههای خود را متوقف یا لغو کنند. در فوریه ۲۰۲۴، CubicPV اعلام کرد که برنامههای خود را برای توسعه یک کارخانه ویفر سیلیکونی ۱۰ گیگاواتی در ایالات متحده لغو کرده است. این تصمیم تنها دو ماه پس از آن اتخاذ شد که CubicPV مستقر در ماساچوست قرارداد هشت ساله به ارزش حدود ۱ میلیارد دلار را برای تبدیل شدن به اولین مشتری آمریکایی سیلیکون کم کربن و سازگار با ایالات متحده OCI، تولیدکننده سیلیکون کره جنوبی، امضا کرد.
طبق شرایط این توافق، OCI باید از سال ۲۰۲۵ شروع به تامین پلیسیلیسون برای تغذیه کارخانه ویفر برنامهریزیشده CubicPV میکرد. CubicPV از آن زمان گفته است که اکنون به جای آن بر تولید ماژولهای خورشیدی تاندم تمرکز خواهد کرد.
در آگوست ۲۰۲۴، Meyer Burger اعلام کرد که برنامههای خود را برای افتتاح یک کارخانه تولید سلول خورشیدی ۲ گیگاواتی در کلرادو لغو خواهد کرد. این تولیدکننده PV سوئیسی گفت که ساخت این کارخانه در کلرادو اسپرینگز دیگر از نظر مالی مقرون به صرفه نیست و هیئت مدیره شرکت همچنین به مدیریت دستور داد تا یک برنامه جامع بازسازی و کاهش هزینه برای این تجارت تهیه کند. همچنین گسترش برنامهریزی شده ۷۰۰ مگاواتی کارخانه تولید ماژول ۱.۴ گیگاواتی Meyer Burger در Goodyear، آریزونا، نیز متوقف شده است.
این تولیدکننده اروپایی به دنبال یک بسته تامین مالی بدهی بود که با نقد کردن اعتبارات مالیاتی در دسترس از طریق IRA پشتیبانی میشد. Meyer Burger با اعلام تاسیسات تولید کلرادو در ژوئیه ۲۰۲۳، گفته بود که قصد دارد تا پایان سال ۲۰۳۲، ۱.۴ میلیارد دلار اعتبار مالیاتی را از آغاز تولید در سال ۲۰۲۴ نقد کند.
این شرکت گفت که همچنان به دنبال تامین مالی بدهی در مقیاس کاهشیافته با نقد کردن اعتبارات مالیاتی در دسترس برای تاسیسات تولید ماژول ایالات متحده خود خواهد بود. همچنین افزود که الزامات مالی آن به دلیل توقف کارخانه کلرادو اسپرینگز «به طور قابل توجهی کمتر» خواهد بود.
تصمیم CubicPV و Meyer Burger برای لغو پروژههای چند میلیارد دلاری، نشان میدهد که چگونه دینامیکها میتوانند به سرعت تغییر کنند زیرا انتقال انرژی راه خود را به سمت بلوغ کامل طی میکند.
قیمتهای پایدار
افتتاح یک کارخانه تولید خورشیدی در ایالات متحده کار کوچکی نیست. بزرگترین و جامعترین پروژه اعلامشده از زمان تصویب قانون IRA، تاسیسات تولید عمودی Qcells در جورجیا است که شامل گسترش ۳.۳ گیگاواتی ظرفیت تولید شمش، ویفر، سلول و ماژول سالانه است. انتظار میرود این کارخانه حدود ۲.۵ میلیارد دلار سرمایهگذاری نیاز داشته باشد.
بسیاری از تجزیه و تحلیلهای هزینه تولید NREL از یک رویکرد مدلسازی پایین به بالا استفاده میکنند. آزمایشگاه فدرال به طور جداگانه هزینه مواد، تجهیزات، تاسیسات، انرژی و نیروی کار مرتبط با هر مرحله از فرآیند تولید را مدلسازی میکند.
NREL از یک مدل «حداقل قیمت پایدار» (MSP) برای درک امکانپذیری تاسیسات تولیدی استفاده میکند. MSP مقداری است که حداقل نرخ بازدهی لازم را در یک صنعت معین برای حمایت از یک کسبوکار پایدار در بلندمدت فراهم میکند. این رقم بر اساس هزینههای تولید و سربار به علاوه سایر ملاحظات مالی مانند مالیات، نرخهای تخفیف و مشوقهای مالیاتی محاسبه میشود
نویسنده: دپارتمان خبری آرا نیرو
منبع: مجله فتوولتائیک PV
