نوشته‌ها

تحقق خالص صفر تا سال 2050: معرفی مکانیسم تراز سبز

به گزارش آرا نیرو واشنگتن، بروکسل، لندن،  سنگاپور، تنظیم کننده جهانی کشتیرانی، سازمان بین‌المللی دریانوردی
سازمان ملل، 15 فوریه 2024 هدفی
را برای انتشار خالص صفر کربن تا سال 2050 برای صنعت تعیین کرده است، و اکنون باید تا سال 2025
مقررات آب و هوایی را تدوین کند که باعث رسیدن
به آن هدف شود. یک چالش اصلی این است که چگونه یک مقررات جهانی قیمت گذاری گازهای گلخانه ای ایجاد کنیم که بتواند شکاف قیمتی بین پاکترین سوخت ها و سوخت های فسیلی را پر کند و سرمایه گذاری در سوخت های سبز را بدون تحمیل هزینه های گزاف بر اقتصاد جهانی افزایش دهد. درحالی که کشورهای عضو برای مذاکره در IMO MEPC 81 در ماه مارس آماده می شوند، شورای جهانی کشتیرانی پیشنهادی را در مورد قیمت گذاری گازهای گلخانه ای به میز مزاکره ارائه می کند که می تواند به حل این معما کمک کند.

ما هر روز شاهد اثرات فاجعه بار تغییرات آب و هوایی هستیم و صنعت کشتیرانی به عنوان یک تولیدکننده قابل توجه گازهای گلخانه ای باید تا سال 2050 سهم خود را انجام دهد و کربن زدایی کند. کشتی های حامل کانتینر در حال بهره برداری از جمله وسایل نقلیه‌ای هستند که می توانند با سبزترین سوخت‌ها کار کنند. اما هزینه این سوخت ها 3 تا 4 برابر بیشتر است و البته عرضه سوخت سبز تنها کسری از آنچه مورد نیاز است را تشکیل داده‌اند. مقررات جهانی آب و هوا، برای امکان پذیر ساختن استفاده شرکت های حمل و نقل از سوخت های سبز و البته تشویق تأمین کنندگان سوخت و انرژی برای سرمایه گذاری در افزایش ظرفیت تولید سوخت سبز ضروری است.

مکانیسم تعادل سبز WSC یک رویکرد جدید برای قیمت گذاری گازهای گلخانه ای را ترسیم می کند که باعث می شود شکاف قیمتی بین سوخت های فسیلی و سوخت های سبز با کمترین هزینه کلی بسته شود:

از طریق مکانیسم تراز سبز، هزینه‌ها از سوخت‌های فسیلی گرفته می‌شود و به سوخت‌های سبز مصرفی اختصاص می‌یابد، به طوری که میانگین هزینه سوخت برابر است.

هر چه میزان کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای برای مراکزی که سوخت ارائه می‌کند، بیشتر باشد- بر اساس چرخه زندگی خوب – تخصیص مالی دریافتی بیشتر می‌شود.

پول جمع‌آوری‌شده در هر سال با توجه به میزان سوخت سبز مصرفی تعیین می‌شود، که امکان پرداخت هزینه نسبتاً کم را در شروع انتقال فراهم می‌کند.

حداقل هزینه لازم، برای جبران تفاوت قیمت در یک سال معین، جمع آوری شده و به کشتی هایی که از سوخت سبز استفاده می کنند و آستانه گازهای گلخانه‌ای خاص را برآورده می کنند، تخصیص می یابد. این تضمین می کند که سوخت سبز می تواند تولید و استفاده شود و این کار را با کمترین هزینه ممکن برای حمل و نقل انجام می دهد.

کاهش انتشار مورد نیاز برای یک سوخت برای دریافت تخصیص متعادل کننده قیمت، با الزامات کربن زدایی IMO مرتبط است، که در جهت رسیدن به هدف صفر خالص 2050 افزایش می یابد.

مکانیسم تعادل سبز، سازگار است و به طور کامل با استاندارد شدت سوخت گازهای گلخانه‌ای ادغام شده است. می توان از آن به عنوان یک مکانیسم قیمت‌گذاری هدفمند گازهای گلخانه ای یا افزودن احتمالی به یک اندازه گیری یکپارچه استفاده کرد.

هزینه های دیگری را می توان برای جمع آوری بودجه برای طرح های کاهش آب و هوا و پروژه های تحقیق، توسعه و نمایش اضافه کرد تا یک انتقال عادلانه فراهم شود.
مکانیسم تراز سبز، سرمایه گذاری در سوخت ها و فناوری هایی را که از روز اجرایی شدن این مقررات کاهش گازهای گلخانه ای، به همراه دارد، برای مالکان کشتی و تامین کنندگان انرژی از نظر اقتصادی منطقی و جذاب می کند. کشتی‌های دوگانه سوز به زودی تحویل داده می‌شوند، به جای اینکه سال‌ها منتظر بمانند تا سوخت‌های مقرون‌به‌صرفه در دسترس باشند، می‌توانند با پاک‌ترین سوخت‌ها کار کنند. این اجازه می‌دهد تا تولید پاک ترین سوخت ها با سرعت بیشتری رشد کند، فرایند اقتصادی را تسریع می کند که هزینه سوخت های سبز را کاهش می دهد و ما را به کارآمدترین روش ممکن از نظر اقتصادی به صفر خالص می‌رساند.

نقل قول از WSC و مدیران عامل:
«شرکت‌های خطوط هوایی متعهد به کربن‌زدایی کشتی‌ها هستند و مشتاق حمایت از توسعه مقررات آب و هوایی مؤثر و به‌موقع از طریق IMO هستند. تغییر از سوخت های فسیلی به منابع انرژی سبز برای موتور تجارت جهانی زمان می برد و نیاز به سرمایه گذاری‌های هنگفت خصوصی و دولتی دارد. جان باتلر، رئیس و مدیر عامل شورای جهانی کشتیرانی می گوید: این مسئولیت مشترک ماست که مطمئن شویم نیازهای آب و هوای خود را به گونه ای برآورده می کنیم که هزینه های اقتصاد جهانی را به حداقل برساند.

کربن زدایی کشتیرانی تنها توسط یک شرکت محقق نخواهد شد، بلکه به تلاش و مشارکت همه ذینفعان نیاز دارد. گروه CMA CGM تاکنون بیش از 15 میلیارد دلار برای کربن زدایی ناوگان خود سرمایه گذاری کرده است که به ما امکان می دهد تا سال 2028 به تعداد 120 کشتی با سوخت جایگزین داشته باشیم. هدف ما در سطح جهانی برای این صنعت، موقعیت های جاه‌طلبانه‌ای است که ما با سایر خطوط کشتیرانی در شورای حمل و نقل Word از آن دفاع می کنیم.»

وو، مدیرعامل Evergreen : “اقدام جمعی تلاش برای کربن زدایی برای صنعت کشتیرانی خطی حیاتی است. با سفارش 24 کشتی متانول دوگانه سوز، ما بیشتر با شرکای همفکر خود برای سبز کردن آینده کشتیرانی به نیروها خواهیم پیوست. وجود یک رویکرد جدید برای قیمت گذاری گازهای گلخانه ای ضروری است که تقاضا برای سوخت‌های پاک تر را از آغاز انتقال افزایش دهد. ما به حمایت مقامات، فروشندگان و مشتریان نیاز داریم. با هم می توانیم کربن زدایی کنیم.”

پیشنهاد شورای جهانی کشتیرانی برای مکانیسم تعادل سبز گامی عملی به سوی کشتیرانی پایدار است. هدف این مکانیسم قیمت‌گذاری گازهای گلخانه‌ای، ترویج یک تغییر رقابتی به سمت سوخت‌های کم انتشار است که با اقدامات پایداری ما و هدف ما برای راه‌اندازی ناوگان صفر خالص تا سال ۲۰۴۵ و البته تعهد کلی صنعت کشتیرانی به کربن‌زدایی مطابقت دارد. علاوه بر این، تولید سوخت های جایگزین را ترویج می کند و بار اقتصادی را بر دوش همه ذینفعان به حداقل می رساند و زمینه بازی برابر را تضمین می کند. رولف هابن یانسن، مدیر عامل هاپاگ-لوید، می گوید: اینها عوامل مهمی برای انتقال موفق انرژی در کشتیرانی دریایی هستند.

تغییر آب و هوا یک موضوع تعیین کننده زمان ما است و HMM دیدگاه پایداری صنعت کشتیرانی جهانی را به اشتراک می گذارد. برای دستیابی به انتشار صفر خالص تا سال 2050، HMM روی افزایش دید ردپای کربن، سفارش کشتی‌های متانول و کاوش در منابع انرژی پاک از جمله سوخت‌های زیستی، متانول و آمونیاک تمرکز کرده است. کیونگ بائه کیم، مدیرعامل HMM می‌گوید: ما معتقدیم که مکانیسم تعادل سبز پیشنهاد شده توسط WSC، انتقال گسترده‌تر صنعت به بی‌طرفی کربن را تسریع می‌کند.

سال 2050 ممکن است دور به نظر برسد، اما در زمینه جاه طلبی های آب و هوایی ما، عملاً در راه است. IMO در چهارراهی قرار دارد که توانایی ما را برای کربن زدایی صنعت کشتیرانی و دستیابی به انتشار خالص صفر تعیین می کند. برای رسیدن به آن، ما به مکانیسم‌هایی نیاز داریم که بتواند گذار از سوخت فسیلی به سوخت سبز را پل بزند، و از کشورهای عضو IMO می‌خواهیم اقدامات قاطعی انجام دهند که با جبران خسارت کشتی‌های واقعا سبز مطابق با کاهش انتشار آنها، به پذیرندگان اولیه پاداش دهد. وینسنت کلرک، مدیر عامل مرسک می گوید: این رویکرد برای تسریع بازنشستگی کشتی های سوخت فسیلی حیاتی است.
منبع: World Shipping Council

 

متن خبر:

در حالی که جهان از سوخت‌های فسیلی به دلیل مسائل زیست محیطی همچون گرمایش جهانی به سمت انرژی‌های تجدیدپذیر گرایش میابد، مشکل آلودگی جدیدی مطرح می‌شود: با پنل‌های خورشیدی قدیمی یا فرسوده چه کنیم؟

 

 هزاران تخته پنل فتوولتائیک هر روز در سراسر ایالات متحده نصب می شوند، به ویژه در غرب و جنوب آفتابی این کشور، در حالی که ایالت هایی مانند کالیفرنیا در تلاش برای تولید انرژی سبزتر هستند.

 

 اما با طول عمر مورد انتظار حدود 30 سال، موج اول تاسیسات خورشیدی اکنون به پایان کار خود نزدیک شده است و دغدغه‌ای را برای بازیافت تجهیزاتی ایجاد می کند که در غیر این صورت ممکن است به محل دفن زباله ختم شوند.

 

 آدام ساقی، مدیر اجرایی We Recycle Solar واقع در آریزونا، گفت: «آنچه در شرف وقوع است، سونامی پانل‌های خورشیدی است که به زنجیره تأمین بازمی‌گردند».

 

 یکی از چالش‌های هر صنعتی این است که برنامه‌ریزی چندانی برای اقتصاد دوره ای وجود نداشته است.

(توضیح مترجم: اقتصاد دوره‌ای یا “Circular Economy” یک مفهوم اقتصادی است که بر اصل بازیافت، استفاده مجدد، و کاهش ضایعات تأکید دارد. در این مدل اقتصادی، مواد مصرفی به جای اینکه بعد از استفاده دور ریخته شوند، به سیکل بازیافت و استفاده مجدد وارد می‌شوند. این بهبودها در مدیریت منابع منجر به کاهش زیان زیست‌محیطی و افزایش بهره‌وری اقتصادی می‌شود.)

 

 “(انرژی خورشیدی) یک شکل پایدار از انرژی است؛ باید برنامه ای برای بازنشستگی این دارایی ها وجود داشته باشد.”

 

 طرح ساقعی (Saghei’s plan) از جمله شامل استفاده مجدد از پانل ها است.

 

 تا پنج درصد از پانل ها یا نقص تولید جزئی دارند یا در حین حمل و نقل یا نصب آسیب می بینند.

 

 ساقعی می‌گوید این پانل‌هایی که هنوز کار می‌کنند را می‌توان بازسازی کرد و به بازارهای دیگر، اغلب در خارج از کشور، هدایت کرد.

 

 اما برای پانل‌هایی که دیگر کار نمی‌کنند – یا به دلیل فرسوده بودن، یا به دلیل اینکه در حین نصب بیش از حد آسیب دیده‌اند، یا در اثر تگرگ شکسته شده‌اند – ارزشی وجود دارد که می‌توان آن را بازیافت.

 

 ساقعی با اشاره به فرآیندی که مهندسانش سه سال طول کشیده تا به سرانجام برسند، می‌گوید: «ما کاری را انجام می‌دهیم که به آن معدن شهری می‌گویند.

 

 این معدن نقره، مس، آلومینیوم، شیشه و سیلیکون را بازیابی می کند _همه کالاهایی که در بازار آزاد دارای ارزش هستند._

 

 در حالی که کاربری فلزات ممکن است واضح باشد، کاربری سیلیکون و شیشه کمتر است، اما با این وجود جذاب است.

 ساقعی می‌گوید: «می‌توانید از آن برای تله‌های شن در زمین‌های گلف استفاده کنید، می‌توانید آن را برای مخلوط سندبلاست، همچنین می‌توانید برای سنگ‌ها یا مخلوط شیشه‌ای که برای شومینه‌های فضای باز تهیه می‌کنید استفاده کنید».

 

 با ظرفیت پردازش 7500 پانل هر روز در کارخانه در یوما، مقدار بسیار کمی از منابع به طرز شگفت انگیزی هدر می رود.

 بسته به نوع و مدل پنل‌ها، می‌توانیم تا 99 درصد نرخ بازیابی را دریافت کنیم.

 

 – لجستیک –

 

 برای منگ تائو، متخصص زیرساخت های انرژی پایدار در دانشگاه ایالتی آریزونا، توسعه چرخه عمر کارآمد برای پنل های خورشیدی یک مسئله مبرم است.

 

 با توجه به اینکه ایالات متحده در میان کشورهایی متعهد به کنار گذاشتن سوخت های فسیلی به دنبال توافقنامه آب و هوایی برجسته COP28 است، به نظر می رسد نصب پنل های خورشیدی تا دو دهه آینده به اوج خود برسد.

 

 او به خبرگزاری فرانسه گفت: «پس از بلوغ صنعت بازیافت، نصب سالانه و از کار انداختن آن تقریباً یکسان خواهد بود.

 

 اما برای 20 سال آینده… حداقل برای 10 سال آینده… ما فقط نصب های بیشتری نسبت به بازیافت خواهیم داشت.”

 

 او می‌گوید مشکل بازیافت فقط این نیست که ارزش مواد بازیافتی از پنل‌ها می‌تواند نسبتاً پایین باشد، بلکه هزینه های لجستیکی نیز دارد.

 با توزیع پنل ها در هزاران پشت بام در فواصل دور از هم، هزینه زیادی را باید صرف رساندن آنها به یک مرکز بازیافت کرد و بر خلاف برخی از حوزه‌های قضایی، ایالات متحده هزینه حذف و بازیافت را بر مصرف‌کننده نهایی تحمیل می‌کند – و این امر به خانواده‌ها القا میکند که واحدهای قدیمی خود را در محل دفن زباله محلی تخلیه کنند و در فکر بازیافت نباشند.

 

 تائو می‌گوید: «باید سیاست حمایتی وجود داشته باشد» تا شکاف بین آنچه مصرف‌کنندگان می‌پردازند و هزینه چرخه بازیافت پنل‌ها برطرف شود.

 

 – بازار درحال رشد –

 

 برای ساقعی، مانند هر رهبر تجاری، سودآوری مهم است.

 او می گوید: “شما نمی بینید که افراد زیادی وارد این کسب و کار می شوند، زیرا بازیافت هزینه دارد. رایگان نیست. کار سختی است و انرژی بر است.”

اما او بازیافت را راهی به جلو می بیند.
او متقاعد شده است که بازیابی مواد از پنل های خورشیدی قدیمی که می توانند دوباره در صفحات خورشیدی جدید قرار داده شوند، یک پیشنهاد برنده است.

او می گوید: «اینها بازارهایی هستند که در حال رشد هستند.
«درست از طریق این فرآیند، زمانی که صنعت به ارقام بزرگ‌تر رسید، می‌توانیم آن کالاهای خام را دوباره به زنجیره تأمین برگردانیم.
“آنچه هیجان انگیز است این است که ما در خط مقدم هستیم.”

منبع:
Yuma, United States (AFP)
Dec 23, 2023