مقدمه
در دنیای امروز، انرژی به عنوان یکی از مؤلفه‌های حیاتی امنیت ملی شناخته می‌شود. وابستگی کشورها به منابع انرژی متمرکز و آسیب‌پذیر، یکی از چالش‌های مهم در زمان بحران، جنگ یا تهدیدات نظامی و سایبری است. در این میان، استفاده از نیروگاه‌های تجدیدپذیر مانند نیروگاه‌های خورشیدی، بادی، زمین‌گرمایی و… نه تنها نقش مهمی در توسعه پایدار دارد، بلکه یکی از ارکان پدافند غیرعامل و مقاومت در برابر تهدیدات نیز به شمار می‌آید.
- کاهش آسیب‌پذیری در برابر نیروگاه‌های خورشیدی
در شرایط جنگی، دشمن همواره زیرساخت‌های حیاتی مانند پالایشگاه‌ها، نیروگاه‌های برق بزرگ، سدها و شبکه‌های انتقال انرژی را به‌عنوان اهداف کلیدی انتخاب می‌کند. نابودی این مراکز می‌تواند منجر به قطع برق، ناتوانی در پشتیبانی از مراکز درمانی، از کار افتادن سیستم‌های ارتباطی و بحران در تامین آب و مواد غذایی شود. اما نیروگاه‌های تجدیدپذیر به‌ویژه از نوع غیرمتمرکز مانند پنل‌های خورشیدی پراکنده و توربین‌های بادی کوچک، به دلیل ساختار توزیع‌شده‌ای که دارند، در برابر حملات هدفمند آسیب‌پذیری کمتری دارند. به‌عبارت دیگر، نابودی یک یا چند واحد کوچک خورشیدی یا بادی نمی‌تواند موجب فروپاشی کامل شبکه انرژی شود. این ویژگی، نیروگاه‌های تجدیدپذیر را به ستون اصلی تاب‌آوری انرژی در شرایط بحران تبدیل می‌کند.
—
- استقلال انرژی در شرایط تحریم یا محاصره
تحریم‌های اقتصادی یا محاصره‌های نظامی می‌توانند باعث اختلال در واردات سوخت‌های فسیلی مانند گازوئیل، گاز طبیعی یا بنزین شوند که بیشتر نیروگاه‌های حرارتی برای تولید برق به آن‌ها وابسته‌اند. همچنین، تهیه قطعات و مواد مصرفی برای تعمیرات و نگهداری این نیروگاه‌ها در شرایط تحریم می‌تواند بسیار دشوار شود. اما انرژی خورشیدی، بادی یا زمین‌گرمایی نیاز به سوخت خارجی ندارند. به‌عبارت دیگر، منبع انرژی آن‌ها در داخل کشور وجود دارد و وابستگی به کشورهای دیگر را به حداقل می‌رساند. توسعه زیرساخت‌های تجدیدپذیر، به‌ویژه در مناطق مرزی و دور از مرکز، می‌تواند استقلال انرژی را تضمین کرده و کشور را از فشارهای سیاسی و اقتصادی دشمنان مصون دارد.
—
- کاهش تلفات و افزایش بقاء زیرساخت‌ها
یکی از اصول کلیدی پدافند غیرعامل، “پراکندگی” و “عدم تمرکز” منابع حیاتی است. زمانی که زیرساخت‌های تولید و انتقال برق در یک یا چند نقطه متمرکز باشند، آسیب‌پذیری آن‌ها در برابر حملات افزایش می‌یابد. اما با استفاده از سامانه‌های خورشیدی یا بادی در سطح محلی (نصب روی پشت‌بام خانه‌ها، ادارات، بیمارستان‌ها و مراکز نظامی)، تولید برق به‌صورت غیرمتمرکز انجام می‌شود. این یعنی حتی اگر شبکه اصلی برق از کار بیفتد، بخش‌هایی از کشور همچنان قادر به تامین انرژی خواهند بود. این نوع از تاب‌آوری به‌ویژه برای مراکزی مانند بیمارستان‌ها، پناهگاه‌ها، مراکز فرماندهی و مخابراتی اهمیت دارد، زیرا می‌توانند بدون وابستگی به شبکه سراسری، به فعالیت ادامه دهند.
—
- کارکرد دوگانه در زمان صلح و بحران
نیروگاه‌های تجدیدپذیر در زمان صلح می‌توانند به‌عنوان منابع پاک و اقتصادی برای تولید برق عمل کنند و در زمان بحران نیز به عنوان یک سیستم پشتیبان برای حفظ پایداری کشور به‌کار روند. در زمان صلح، این نیروگاه‌ها نقش کلیدی در کاهش آلاینده‌های زیست‌محیطی، بهبود سلامت عمومی، کاهش هزینه‌های انرژی خانوارها و صنایع، و توسعه فناوری‌های بومی دارند. همچنین می‌توانند با اتصال به شبکه هوشمند برق، بخشی از انرژی مازاد را ذخیره یا منتقل کنند. در زمان بحران، همان زیرساخت‌هایی که در خدمت اقتصاد و محیط زیست بودند، به سیستم‌های اضطراری برای تامین برق مراکز حیاتی تبدیل می‌شوند. این کارکرد دوگانه موجب می‌شود سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر، از نظر اقتصادی، امنیتی و زیست‌محیطی توجیه‌پذیرتر از سایر گزینه‌ها باشد.
—
- سازگاری با شرایط اقلیمی و جغرافیایی ایران
جغرافیای متنوع ایران فرصت منحصربه‌فردی برای بهره‌گیری از انواع انرژی‌های تجدیدپذیر فراهم می‌کند. بیش از ۸۵ درصد از مساحت کشور از تابش خورشیدی مناسب برای نصب پنل‌های خورشیدی برخوردار است. در مناطق مرکزی و جنوب‌شرقی مانند یزد، کرمان، سیستان و بلوچستان و خراسان جنوبی، شدت تابش بالا و تعداد روزهای آفتابی زیاد است. از سوی دیگر، مناطق شمال‌شرقی و شمالی مانند خراسان رضوی، گلستان و گیلان، دارای ظرفیت باد قابل‌توجهی هستند، به‌ویژه در فصل‌های انتقالی. همچنین امکان استفاده از انرژی زمین‌گرمایی در مناطق آتشفشانی غرب ایران (مثل میانه و دامنه‌های زاگرس) وجود دارد. این تنوع اقلیمی به ایران این امکان را می‌دهد که بسته‌ای از منابع انرژی تجدیدپذیر متناسب با هر منطقه طراحی و اجرا کند که نه‌تنها بهره‌وری بالاتری دارد، بلکه امکان تاب‌آوری بالاتری نیز ایجاد می‌کند. در عین حال، توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر در مناطق محروم می‌تواند موجب اشتغال‌زایی، رشد اقتصادی محلی و کاهش مهاجرت از روستاها شود.
نتیجه‌گیری
در شرایطی که تهدیدات نظامی و غیرنظامی کشورها متنوع‌تر و پیچیده‌تر شده‌اند، نگاه راهبردی به منابع انرژی تجدیدپذیر دیگر صرفاً یک انتخاب زیست‌محیطی نیست، بلکه ضرورتی امنیتی است. توسعه این نیروگاه‌ها در چارچوب پدافند غیرعامل، یک اقدام پیش‌گیرانه و هوشمندانه برای حفظ پایداری کشور در برابر بحران‌ها و تهدیدات آینده به‌شمار می‌رود.
نویسنده: دپارتمان خبری آرا نیرو
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید!