بایگانی برچسب برای: احداث نیروگاه خورشیدی

آبیاری با آب های زیرزمینی از طریق پمپ های خورشیدی:

خطرات و فرصت ها

 

انرژی خورشیدی این امکان را فراهم کرده است که در مناطق خشک و خارج از شبکه برق سراسری، با حفر چاه های عمیق بتوان آب برداشت کرد.

آبیاری با آب های زیرزمینی از طریق پمپ های خورشیدی به طور تصاعدی در کشورهای با درآمد کم و متوسط ​​(LMIC) در حال گسترش است و فرصت ها و خطراتی را ایجاد می کند. در جنوب آسیا، بیش از 500,000 پمپ کوچک مستقل از شبکه قبلاً نصب شده است.

 

 

در جنوب صحرای آفریقا، پمپ های آبی خورشیدی برای گسترش تولید مواد غذایی و کاهش فقر در حال افزایش هستند. خوش‌بینی در مورد آبیاری با انرژی خورشیدی وجود دارد که به LMICها کمک می‌کند تا به تعهدات خود در کاهش تغییرات آب و هوایی عمل کنند، اما بینش‌های علوم رفتاری و شواهد اولیه نشان می‌دهند که محاسبه چنین کاهش‌هایی پیچیده است و احتمالاً کمتر از حد تصور است. پمپاژ آب زیرزمینی احتمالا افزایش می یابد. حرکت حساب شده استفاده از زمین، آب و انرژی در چارچوب های ارزیابی یکپارچه، می تواند به خطرات ناخواسته برای منابع زمین و آب را مدیریت کرده و از قفل شدن منابع جلوگیری کند. با ارزیابی هزینه‌ها و مزایای اجتماعی پمپاژ آب‌های زیرزمینی با انرژی خورشیدی، سیاست‌گذاران می‌توانند در مواردی پیش‌روی کنند که آبیاری، تولید مواد غذایی را گسترش می‌دهد و فقر را کاهش می‌دهد، اما پیامدهای ناخواسته یا نامشخصی برای کاهش آب‌های زیرزمینی و انتشار کربن دارد.

 

این گزارش یک نمای کلی از سیاست ها، مقررات و مشوق‌هایی برای استفاده پایدار از فناوری‌های آبیاری با انرژی خورشیدی است.

تکنولوژی (SPIS) یک راه حل انرژی با تکنولوژی ارزان و بادوام برای کشاورزی آبی است که منبع قابل اعتماد انرژی را در مناطق دوردست فراهم می کند، کمک به برق رسانی روستایی، کاهش هزینه های انرژی برای آبیاری و امکان کشاورزی کم انتشار

 

ترویج استفاده ناپایدار از آب با هزینه کمتر انرژی ممکن است منجر به برداشت بیش از حد از آب های زیرزمینی شود.

 

 تیم Soumya Balasubramanya و همکارانش در یک انجمن سیاسی استدلال می کنند که کاهش انتشار کربن حاصل از انتقال سریع به آبیاری با آب های زیرزمینی از طریق انرژی خورشیدی توسط کشورهای با درآمد کم و متوسط ​​(LMIC) ممکن است انتظارات را برآورده نکند. علاوه بر این، این انتقال می تواند منجر به افزایش استخراج آب های زیرزمینی شود. کاهش هزینه‌های فناوری‌های خورشیدی و تعهدات فزاینده دولت به انرژی پاک باعث رونق استفاده از آبیاری آب‌های زیرزمینی با انرژی خورشیدی در LMIC می‌شود. این منجر به نصب بیش از 500,000 پمپ خورشیدی در سراسر آسیای جنوبی و تعداد تخمینی مشابهی در سراسر جنوب صحرای آفریقا در دهه گذشته شده است. با توجه به این گسترش سریع، اراده‌ای برای گنجاندن کاهش انتشار ناشی از استفاده از پمپ خورشیدی در برنامه های اعتبار کربن وجود دارد. با این حال، طبق گفته Balasubramanya و همکاران، مزایای انتقال به آبیاری با انرژی خورشیدی، از جمله کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای مرتبط، برای ارزیابی پیچیده است و می‌تواند با خطراتی همراه باشد. اگرچه جایگزینی کامل پمپ های برقی یا دیزلی با پمپ های خورشیدی باعث کاهش انتشار گازهای گلخانه ای می شود، اما تضمینی نیست. کشاورزان ممکن است به استفاده از پمپ های قبلی خود ادامه دهند، به ویژه اگر نیازهای آبیاری برآورده نشده داشته باشند، و تغییر کاربری زمین کشاورزی می تواند مصرف انرژی خالص را به طرق مختلف تحت تاثیر قرار دهد. علاوه بر این، حتی اگر آبیاری با انرژی خورشیدی منجر به انتشار خالص صفر شود، افزایش پذیرش می‌تواند برداشت آب‌های زیرزمینی در LMICها را تسریع کند و کاهش آب زیرزمینی را تشدید کند و حیات بسیاری از سفره‌های زیرزمینی را که در حال حاضر در معرض خطر خشک شدن هستند، تهدید کند. بالاسوبرامانیا و همکاران استدلال می کنند که درک بین رشته ای از تغییرات آب، انرژی و کاربری زمین برای توسعه یک چارچوب سیاستی که قادر به مدیریت خطرات و فرصت های بالقوه آبیاری خورشیدی باشد، مورد نیاز است.

کشاورزی آبی در حال تبدیل شدن به دغدغه فزاینده برای امنیت غذایی و البته گرمایش جهانی به دلیل تغییرات آب و هوایی است. آبیاری در حال حاضر حدود 40 درصد از تولید جهانی غذا را در 20 درصد از کل زمین های قابل کشت پشتیبانی می کند. این به حفظ تولیدات کشاورزی علیرغم افزایش تغییرات آب و هوایی از جمله خشکسالی کمک می کند.

در دهه‌های اخیر تغییرات چشمگیری در بخش آبیاری رخ داده است: از دهه 1960 تا 1990، سیستم‌های سطحی در مقیاس بزرگ که توسط سدها و کانال‌ها پشتیبانی می‌شدند غالب بودند. متعاقباً، یک چرخش رادیکال رخ داد. امروزه رشد در بخش آبیاری اساساً مبتنی بر سیستم‌های کوچک‌تر تغذیه‌شده از آب‌های زیرزمینی است که مستقیماً توسط کشاورزان تأمین مالی می‌شود. این سیستم ها توسط پمپ های دستی، دیزلی یا الکتریکی کار می کنند.

 

در حال حاضر حدود 35 تا 40 درصد از کل کشاورزی آبی جهان از آب های زیرزمینی تغذیه می شود. به دلیل انرژی مورد استفاده، این امر به میزان قابل توجهی در انتشار گازهای گلخانه ای (GHG) کمک می کند. به عنوان مثال، در هند، آبیاری آب های زیرزمینی مسئول حدود 8 تا 11 درصد از کل انتشار است.

 

 

پمپ‌های برقی که عموماً کارآمدتر و هزینه کمتری دارند، در کشورهای با درآمد کم و متوسط ​​که دسترسی به برق در مناطق روستایی غیرقابل اعتماد است، نادر هستند. به عنوان مثال، حدود 600 میلیون نفر در جنوب صحرای آفریقا همچنان بدون برق زندگی می‌کنند. در حالی که برق رسانی در مناطق روستایی جنوب آسیا که اغلب هنوز برق وجود ندارد به طور رسمی 98 درصد است. بسیاری از خانواده های فقیر قادر به پرداخت هزینه اتصال به شبکه نیستند.

 

 

 

عدم دسترسی به برق یا سایر منابع انرژی تجدیدپذیر تأثیر منفی بر توسعه زیرساخت های آبیاری، مراکز فرآوری کشاورزی و تأسیسات خنک کننده دارد. در نتیجه، محصولات غنی از مواد مغذی مانند میوه و سبزیجات، و همچنین مواد غذایی با منشاء حیوانی مانند شیر و تخم مرغ، کمتر در بازارها و خانوارها در دسترس هستند. در عین حال، هزینه بالای و نوسان سوخت دیزل به دلیل بحران های مکرر قیمت، استفاده از پمپ های دیزل توسط کشاورزان فقیرتر را محدود می کند.

 

پمپ های خورشیدی به عنوان یک راه حل؟

یکی از راه حل های ممکن برای این معضل پمپ های آبیاری با انرژی خورشیدی هستند. در دهه گذشته، هزینه پنل های خورشیدی به طور چشمگیری کاهش یافته است و به کشاورزان ثروتمند اجازه می دهد تا پمپ های آبیاری خورشیدی خود را خریداری کنند. سیستم‌های آبیاری خورشیدی از استفاده از سوخت کثیف اجتناب می‌کنند و دسترسی به مناطق دورافتاده روستایی را که نه برق و نه گازوئیل در دسترس هستند، بهبود می‌بخشند.

 

با توجه به اینکه هزینه های سرمایه گذاری برای پمپ های آبیاری با انرژی خورشیدی بسیار بیشتر از پمپ های گازوئیلی یا برقی است، این هزینه ها هنوز گسترده نیافته است. پنل های خورشیدی برای پمپاژ آب برای یک هکتار از عمق 15 تا 20 متری به راحتی می توانند 15,000 دلار آمریکا هزینه داشته باشند. حتی در هند که چندین برنامه یارانه ای برای پمپ های خورشیدی دارد – که تا 90 درصد هزینه پمپ ها را پوشش می دهد – تنها 0.5 میلیون از مجموع حدود 30 میلیون پمپ مورد استفاده در آبیاری با پمپ های خورشیدی جایگزین شده است. علاوه بر این، به دلیل یارانه‌های بالاتر برای پمپ‌های بزرگ‌تر، کشاورزان اغلب فقط می‌توانند سیستم‌های بزرگی را خریداری کنند که آب بیشتری نسبت به مقدار مورد نیاز برای حداکثر آبیاری پمپاژ می‌کنند.

 

از سوی دیگر، کشاورزان در جنوب آفریقا اغلب سیستم‌های سایز کوچک را خریداری می‌کنند، زیرا آنها به سادگی قادر به خرید پنل‌های خورشیدی بزرگ‌تر نیستند.

 

استفاده از آب های زیرزمینی در حال افزایش است – و میزان آب در حال کاهش است. با این حال، افزایش وابستگی به آب های زیرزمینی برای کشاورزی آبی منجر به کاهش سطح آب های زیرزمینی شده است.  در بیشتر کشورها، منابع آب زیرزمینی با برداشت بیش از حد آب از لایه‌های آبدار فرصت اینکه سفره های زیرزمینی دوباره تامین شوند، را از بین برده اند.

 

 علاوه بر این، با توجه به هزینه های بالای سرمایه گذاری در مقایسه با دسترسی به آبیاری سطحی، افزایش آبیاری آب های زیرزمینی نابرابری های اجتماعی را تقویت می کند.

 

 کشاورزان ثروتمندتر به احتمال زیاد قادر به خرید پمپ های موتوری هستند و هنگامی که سطح آب های زیرزمینی کاهش می یابد، چاه های عمیق تری حفر می‌کنند، که در برخی مواقع حتی می تواند مانع دسترسی به آب آشامیدنی شود. چالش‌های کاهش و تخریب آب‌های زیرزمینی توسط پمپ‌های خورشیدی تشدید می‌شود: بدون هزینه‌های مکرر (دیزل)، کشاورزان می‌توانند به اندازه‌ای که نیاز دارند، آب زیرزمینی را پمپاژ کنند و این امر کاهش آب زیرزمینی را تسریع می‌کند.

 

 در عین حال، برای کاهش خطر سقوط سطح آب، کشاورزان باید علاوه بر پمپ خورشیدی، یک سیستم آبیاری قطره ای نیز نصب کنند.

از بحث و گفتگو با کشاورزان در ماه مه 2023 در طی کارگاه آموزشی در مورد آبیاری خورشیدی در دانشگاه خواجه فرید پاکستان، که توسط NEXUS Gains Initiative ثبت شد، به سرعت مشخص شد که سیستم یارانه ای، که با هزینه ها و مالیات های اضافی مختلف همراه است، برای کشاورزان گران تر از  یک پمپ خورشیدی در بازار آزاد میباشد. سه چهارم شرکت کنندگان احساس کردند که فقط کشاورزان در مقیاس بزرگ از برنامه یارانه دولتی بهره می برند. علاوه بر این، آبیاری قطره ای فقط برای مدت کوتاهی مناسب است و هزینه های نگهداری آن بالاست.

 با این حال، این برنامه از طرف پرورش دهندگان میوه و سبزیجات که قبلاً به آبیاری دسترسی نداشتند، و همچنین کشاورزانی با خاک های شنی حمایت شد. اما حتی بدون یارانه، کشاورزان در پنجاب پاکستان به طور فزاینده ای در سیستم های پمپاژ خورشیدی سرمایه گذاری می کنند. بر اساس نظرسنجی موسسه بین المللی مدیریت آب از 300 کشاورز که چنین سیستم هایی را خریداری کرده اند، دلیل اصلی را افزایش هزینه انرژی و سایر هزینه های تولید کشاورزی مطرح نموده‌اند. این بررسی در ارتباط با پروژه آبیاری خورشیدی برای مقاومت کشاورزی با حمایت آژانس توسعه و همکاری سوئیس انجام شد.

 

 

 

شرکت کنندگان در کارگاه به تعدادی از عوامل اشاره کردند که تاثیر منفی بر خرید پمپ های خورشیدی دارند. اینها شامل پنل های خورشیدی ضعیف و تجهیزات مرتبط، استاندارد نبودن پمپ ها و هزینه اولیه بالای پمپ های خورشیدی است. علاوه بر این، بانک‌ها و سایر مؤسسات مالی برای خرید پمپ‌های خورشیدی تسهیلات مالی ارائه نمی‌دهند، درحالیکه عمدتاً برای کودها و بذرهای ارزان‌قیمت وام می‌دهند.

 

شرکت کنندگان همچنین از خطری که سطح آب را تهدید می کرد آگاه بودند. بیش از 80 درصد گفتند که سطح آب های زیرزمینی در دهه گذشته کاهش یافته است و 72 درصد معتقد بودند که پمپ های خورشیدی (در مقایسه با پمپ های دیزل) سطح آب های زیرزمینی را بیشتر کاهش می دهد.

 

چگونه می توان انرژی خورشیدی را بهتر در آبیاری جای داد؟

برای پیشرفت انرژی های تجدیدپذیر، باید راه حل‌هایی یافت که به طور همزمان اهداف اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی را برآورده کنند. برنامه CGIAR NEXUS Gains بر روی دسترسی به فناوری های انرژی تجدیدپذیر برای کشاورزان فقیرتر در جنوب آسیا و جنوب صحرای آفریقا تمرکز دارد.

 

برای این منظور، به چندین موضوع می پردازیم:

 

در مرحله اول، ارائه اطلاعات بهتر در مورد منابع برداشت آب با انرژی تجدیدپذیر (پمپ های آب خورشیدی) و همچنین جمع آوری داده ها در مورد بهینه سازی اندازه سیستم های انرژی تجدیدپذیر روستایی مهم است. سیستم های با اندازه نامناسب یا هزینه زیادی دارند یا انرژی بسیار کمی تولید می کنند. ابعاد می تواند با استانداردسازی تجهیزات انرژی های تجدیدپذیر همراه باشد.

 

گام دوم تقویت محیط سیاسی و مالی برای سیستم‌های انرژی های تجدیدپذیر است. مدل های تجاری و مالی باید ایجاد شود که برای کشاورزان فقیر جذاب باشد. این شامل ارائه اطلاعات جامع به کشاورزان و به ویژه کشاورزان زن در مورد گزینه های تامین مالی موجود و دسترسی به منابع مالی برای سیستم های انرژی تجدیدپذیر می شود.

 

سوم، افزایش سرمایه گذاری در سیستم های انرژی تجدیدپذیر روستایی که از استفاده مولد حمایت می‌کنند، ضروری خواهد بود. این اجازه می دهد تا هزینه سیستم ها حتی بدون برنامه های یارانه ای که فقط به کشاورزان ثروتمند می رسد بازیابی شود.

 

علاوه بر این، نهادهای محلی برای مدیریت بهتر آب‌های زیرزمینی نیاز به حمایت دارند تا جوامع روستایی بتوانند خودشان آب های زیرزمینی خود را مدیریت کنند.

 

مؤسسه IFPRI و NEXUS Gains نیز با پروژه ای در هند که توسط دولت آلمان و دیگران حمایت می شود، روی این موضوع دشوار کار می کنند. هدف آن بهبود دانش محلی و درک سیستم های آب زیرزمینی و حمایت از مدیریت جمعی منابع آب زیرزمینی است.

 

به عنوان یک گام نهایی و فراگیر، دولت ها و سایر سرمایه گذاران باید بر اقدام در انزوا غلبه کنند. مداخلات در بخش های انرژی، آب و غذا نباید به صورت مجزا و جدا از یکدیگر دیده شوند. باید اطمینان حاصل شود که سرمایه گذاری در انرژی های تجدیدپذیر هم تامین آب و انرژی و هم امنیت غذایی را (به طور همزمان) بدون آسیب رساندن به محیط زیست بهبود می بخشد. تنها در این صورت است که می توان به مزایای آبیاری با انرژی های تجدیدپذیر به طور کامل و پایدار پی برد.

 

نویسنده: مهدی پارساوند

 

منابع:

https://doi.org/10.1126/science.adi9497?utm_source=miragenews&utm_medium=miragenews&utm_campaign=news

 

Xie, H., C. Ringler and A. Mondal. 2021. Solar or Diesel: A Comparison of Costs for Groundwater-Fed Irrigation in Sub-Saharan Africa Under Two Energy Solutions. Earth’s Future 9(4): e2020EF001611

 

طراحی جدید برای پمپ های حرارتی ترموالکتریک به خروجی بالاتر و ضریب عملکرد بهتر انجامید

 

به گزارش آرا نیرو دانشمندان در بریتانیا ترکیب پمپ های حرارتی ترموالکتریک مسکونی را با مخازن ذخیره گرما پیشنهاد کرده اند و دریافته اند که این راه حل، خروجی حرارت بالاتر، ضریب کارایی بالاتر و زمان گرمایش کوتاه‌تر را ارائه می دهد. آنها تاکید کردند که پمپ های حرارتی ترموالکتریک به راحتی با نیروگاه خورشیدی فتوولتائیک DC قابل ترکیب هستند.

 

محققان دانشگاه دورهام در بریتانیا طرح جدیدی را برای پمپ‌های حرارتی ترموالکتریک (TeHPs) پیشنهاد کرده‌اند که دارای تمامی مزایایی است که فناوری پمپ حرارتی ارائه می‌دهد، به‌ویژه زمانی که در ساختمان‌های مسکونی، بهره‌برداری می‌شود.

 

 آنها توضیح دادند که TeHP ها می توانند به طور مستقیم توسط پنل های خورشیدی فتوولتائیک تغذیه شوند، در حالی که عملکرد بی صدا و قابلیت اطمینان بالا را به دلیل عدم وجود قطعات متحرک ارائه می‌دهند.  با این حال، آنها همچنین اذعان کردند که ضریب عملکرد آنها در حال حاضر کمتر از پمپ های تراکم حرارتی بخار معمولی است.

 

 نوآوری رویکرد پیشنهادی شامل ادغام TeHP با ذخیره‌سازی انرژی خورشیدی فصلی (SSES) است که به گفته دانشمندان، عدم تطابق فصلی مربوط به توان حرارتی تولید شده، توسط هر دو سیستم فتوولتائیک و سیستم حرارتی خورشیدی (PVT) را جبران می‌کند.

 

 آنها توضیح دادند: “تا جایی که ما می دانیم، مطالعات کمی چنین راه حلی را در نظر گرفته اند.”  آنها با اشاره به امکان سنجی فنی-اقتصادی این سامانه و کمیت‌سازی، مزایایی که می تواند به همراه داشته باشد، گفتند: هدف گروه ما پر کردن این خلاء است و برای این کار باید دو موضوع مهم حل شود.

 

 به گزارش آرا نیرو در مقاله “مدل سازی و خصوصیات تجربی پمپ حرارتی ترموالکتریک آب به هوا با ذخیره انرژی حرارتی” که در مجله انرژی منتشر شده است، گروه تحقیقاتی بیان کرده که سیستم آزمایشی یک واحد TeHP با برق DC، یک مخزن ذخیره گرما و یک آزمایش را ادغام می کند، همراه با یک سیستم ثبت اطلاعات. واحد TeHP بر اساس یک ماژول ترموالکتریک (TeM)، یک هیت سینک با پره آلومینیومی در سمت گرم TeM و یک صفحه خنک کننده با آب در سمت سرد TeM است.

 

 

دانشگاهیان توضیح دادند: “ظرفیت گرمایش کل واحد TeHP را می توان با افزایش تعداد کل TeMها افزایش داد.” برای افزایش انتقال حرارت بین TeM و هیت سینک و همچنین انتقال حرارت بین TeM و صفحه خنک‌شده با آب، یک خمیر با رسانایی حرارتی بالا در دو طرف TeM قرار داده شد تا مقاومت‌های حرارتی تماس را کاهش دهد. ”

 

آنها همچنین یک فن با جریان متقاطع را در سمت هیت سینک قرار دادند تا تبادل حرارت بین جریان هوا و هیت سینک افزایش یابد. آنها با اشاره به اینکه از آب به عنوان سیال انتقال حرارت و ذخیره گرما استفاده می شود، افزودند: مخزن ذخیره حرارت ساخته شده از فولاد ضد زنگ دارای قطر داخلی 25 میلی متر، ارتفاع 250 میلی متر و ضخامت 2 میلی متر است. علاوه بر این، یک حلقه گردش آب پمپ شده، مخزن ذخیره گرما را به صفحه خنک‌شده با آب متصل می‌کند.

 

در یک سری شبیه‌سازی که از طریق ابزار شبیه‌سازی TRNSYS اجرا شد، تیم تحقیقاتی گرمای بالقوه تولید شده از سیستم‌های PVT یا کلکتورهای حرارتی خورشیدی و عملکرد خروجی واحد TeHP را در مقایسه با یک سیستم مرجع بدون ذخیره‌سازی گرما محاسبه کردند. این نشان داد که ادغام TeHP ها با مخازن ذخیره گرما سه مزیت اصلی دارد.

ابتدا، دانشگاهیان متوجه شدند که مخزن ذخیره سازی خروجی حرارت TeHP را در مقایسه با TeHP بدون مخزن 3 درجه سانتیگراد افزایش می دهد.  سپس، آنها دریافتند که COP TeHP با ذخیره گرما 1.97 و TeHP بدون مخزن 1.5 بود. علاوه بر این، شبیه سازی نشان داد که زمان مورد نیاز برای گرم کردن جعبه آزمایش به میزان 18 متر کاهش یافته است، که طبق گزارش ها دستیابی سریع به دمای مورد نظر را تضمین می کند.

 

 دانشمندان گفتند، اگرچه این نتایج امیدوارکننده است، اما امکان‌سنجی فنی-اقتصادی این سیستم هنوز نامشخص است. آنها با اشاره به دوره بازپرداخت فعلی سیستم تاکید کردند: “این به این دلیل است که اگرچه استفاده از ذخیره سازی حرارتی عملکرد خروجی TeHP را افزایش می دهد، اما برای تاسیسات ذخیره سازی گرما در مقایسه با TeHP مستقل هزینه‌های اضافی ایجاد می کند.” فلذا 8.5 سال تخمین زده می‌شود.

 

 با نگاه به آینده، گروه تحقیقاتی قصد دارد پیکربندی سیستم را بر روی یک ساختمان واقعی در بریتانیا آزمایش کند.

 

نویسنده: Emiliano Bellini

به گفته EY، اکنون LCOE خورشیدی 29 درصد کمتر از هر گزینه سوخت فسیلی است.
به گزارش آرا نیرو هزینه همسطح الکتریسیته (LCOE) یک معیار اقتصادی است که برای مقایسه هزینه‌های طول عمر تولید برق در فناوری‌های مختلف تولید استفاده می‌شود.
گزارش ارنست اند یانگ (EY) نشان می‌دهد که با وجود فشارهای تورمی، انرژی خورشیدی ارزان‌ترین منبع برق جدید است. میانگین موزون جهانی هزینه یکسان شده برق (LCOE) برای PV اکنون 29 درصد کمتر از ارزان ترین جایگزین سوخت فسیلی است.
موسسه EY در آخرین گزارش انرژی و منابع خود  اعلام کرد که 86 درصد یا 187 گیگاوات از منابع انرژی تجدیدپذیر تازه راه‌اندازی شده، برق را با هزینه کمتر از میانگین هزینه تولید سوخت فسیلی در سال 2022 تولید می‌کند.

موسسه EY گفت که نیروگاه خورشیدی ارزان‌ترین برق تولیدی جدید در بسیاری از بازارها است، حتی با وجود تورم و افزایش قیمت، و اشاره کرد که میانگین وزنی جهانی LCOE برای انرژی خورشیدی اکنون 29 درصد کمتر از ارزان‌ترین جایگزین سوخت فسیلی است. ذخیره انرژی در مقیاس بزرگ نیز به سرعت مقرون به صرفه تر و پیچیده تر می شود.
میانگین LCOE انرژی خورشیدی به سرعت در سطح جهانی کاهش یافته است، از بیش از 400 دلار در مگاوات ساعت در اوایل دهه 2010 به حدود 49 دلار در مگاوات ساعت در سال 2022، که 88 درصد کاهش یافته است. LCOE انرژی باد تقریباً 60 درصد در مدت مشابه کاهش یافته است.

موسسه EY پیش‌بینی می‌کند که انرژی خورشیدی و بادی به منبع برق پایه جهانی تبدیل خواهند شد. انتظار می‌رود تا سال 2030 دو انرژی تجدیدپذیر سنتی یعنی همان نیروگاه خورشیدی و نیروگاه بادی 38 درصد از ترکیب انرژی را تشکیل دهند و تا سال 2050 نیروگاه خورشیدی و نیروگاه بادی ممکن است 62 درصد از ترکیب انرژی را تامین کنند. به گفته EY، چین، اروپا و ایالات متحده باعث افزایش 53 درصدی تولید انرژی خورشیدی و بادی خواهند شد و بیش از 57 درصد از تولیدات خورشیدی و بادی جهان تا سال 2050 را تولید خواهند کرد
به گزارش آرا نیرو رونق جهانی در حوزه نیروگاه خورشیدی بیش از نیمی از این انرژی را تامین خواهد کرد، اما پذیرش در بازارها متفاوت خواهد بود. انرژی تولید شده توسط خورشید به بزرگترین منبع انرژی در کشورهایی مانند ایالات متحده و کشورهای اقیانوسیه و آسیای جنوبی تبدیل خواهد شد که توسط فناوری‌های پیرامون ماژول‌های فتوولتائیک (PV) خورشیدی که با سرعتی سریع پیشرفت می‌کنند، هدایت می‌شود.
موسسه EY گفت، با این حال، بدون رفع موانع اصلی پیشرفت، این نقاط عطف، دست یافتنی نخواهد شد. به ویژه در ایالات متحده، انبوهی از برنامه های کاربردی اتصال به شبکه باعث تاخیر، لغو و تحمیل هزینه های زیاد می شود. EY گفت که ایالات متحده حداقل 1350 گیگاوات ظرفیت بادی و خورشیدی دارد و 680 گیگاوات ذخیره سازی در انتظار اتصال است که برای دو برابر کردن برق کشور کافی است.
در یک نظرسنجی از بیش از 70,000 مصرف کننده جهانی، EY دریافت که تمایل به پذیرش نیروگاه خورشیدی خانگی، قوی است. حدود 62 درصد از پاسخ دهندگان در نظرسنجی گفتند که خریده اند یا در مورد خرید پنل های خورشیدی فکر می کنند، در حالی که 50 درصد در حال بررسی خرید هستند یا قبلاً سیستم ذخیره سازی باتری را خریداری کرده اند.
نویسنده: Ryan Kennedy

تاسیسات نیروگاه خورشیدی فتوولتائیک PV جدید فرانسه در سال 2023 به 3.15 گیگاوات رسید

 

بر اساس داده های جدید Enedis، بازار خورشیدی فرانسه در سال 2023 حدود 30 درصد رشد کرد و به 3.15 گیگاوات رسید. سیستم های نیروگاه خورشیدی فتوولتائیک PV برای خود مصرفی حدود یک سوم کل ظرفیت های جدید اضافه شده را تشکیل می دهند.

بر اساس آمار جدید منتشر شده توسط اپراتور شبکه فرانسوی Enedis، فرانسه در سه ماهه چهارم سال 2023 حدود 921 مگاوات نیروگاه خورشیدی PV جدید مستقر کرده است. برای کل سال 2023، این کشور 3,135 مگاوات ظرفیت خورشیدی جدید اضافه کرد.

 

نتایج نشان دهنده افزایش 30 درصدی نسبت به سال 2022 است که حدود 2.6 گیگاوات خورشیدی نصب شده بود. در سال 2021، این کشور 2.8 گیگاوات ظرفیت نیروگاه خورشیدی PV جدید اضافه کرد.

 

 سازمان Enedis گفت که ارقام برای سال 2023 موقتی هستند، بنابراین مجموع می تواند در واقع بالاتر باشد. اپراتور شبکه گفت که یک سوم ظرفیت نصب شده در سال گذشته یا حدود 1122 مگاوات از سیستم های نیروگاه خورشیدی PV تحت طرح ملی خود مصرفی تامین شده است. آن اشاره کرد که ظرفیت نیروگاه خورشیدی PV خود مصرف (برای مصرف کننده های خود تأمين) تقریباً دو برابر شد و به 2256 مگاوات رسید.

 

دانیل بور، رئیس Enerplan، انجمن خورشیدی فرانسه، گفت: «نتایج امسال باید به رسمیت شناخته شود و مورد حمایت قرار گیرد. 2024، به طور منطقی، این نتایج را با پیروی از مقررات جدید نظارتی، با هدفی که انتظار داریم بسیار بالاتر از 4 گیگاوات باشد، تقویت خواهد کرد.

 

منبع:

gwenaelle deboutte

فناوری جدید برای انقلاب در تولید باتری خودروهای الکتریکی در چین: “یک نقطه عطف مهم”

این نوآوری از سازنده پیشرو باتری Northvolt می آید.

به گزارش آرا نیرو نوع جدیدی از باتری آماده است تا دنیای خودروهای الکتریکی را تکان دهد.

باتری‌های یون سدیم می‌توانند جایگزین ارزان‌تر و پایدارتری برای باتری‌های لیتیوم یونی باشند که در حال حاضر بیشتر باتری‌های خودروهای الکتریکی را تامین می‌کنند. بهتر از همه، مواد مورد نیاز برای ساخت باتری‌های یون سدیم در سراسر جهان فراوان است. این نوآوری می تواند سلطه چین را بر زنجیره تامین باتری که انقلاب خودروهای برقی بر آن متکی است، سست کند.

این نوآوری از سازنده پیشرو باتری Northvolt است که اخیراً اعلام کرده است در حال تولید باتری سدیم یونی در کبک است که می تواند با مواد شیمیایی معمولی رقابت کند.

به گزارش آرا نیرو این باتری ایمن‌تر، ارزان‌تر و پایدارتر از باتری‌های کبالت نیکل منگنز حاکم بر بازار است. بعلاوه، از مواد معدنی مانند لیتیوم و گرافیت که دسترس پذیری سخت و محدودی به دلیل موقعیت جغرافیایی دارند، استفاده نمی‌کند.

پیتر کارلسون، مدیرعامل و یکی از بنیان‌گذاران نورث ولت، گفت: جهان امید زیادی به یون سدیم بسته است و من بسیار خوشحالم که بگویم ما فناوری توسعه داده‌ایم که استقرار گسترده آن را برای تسریع انتقال انرژی ممکن می‌سازد. ( بیانیه مطبوعاتی 21 نوامبر. ) این یک نقطه عطف مهم برای پیشنهاد بازار Northvolt است، فناوری باتری مانند این برای رسیدن به اهداف پایداری جهانی، با مقرون‌به‌صرفه‌تر کردن، پایدار و قابل دسترس‌تر کردن برق‌رسانی در سراسر جهان، حیاتی است.»

شرکت Northvolt قصد دارد این فناوری را تجاری سازی کند و ذخیره انرژی سبز مقرون به صرفه را به گوشه های بیشتری از جهان برساند.  این باتری ها می‌توانند برق پاک را تسریع کنند و آن را به خارج از چین منتقل کنند.

به گزارش آرا نیرو یون سدیم فاقد قابلیت به چالش کشیدن لیتیوم یون در خودروهای الکتریکی دوربرد است، Northvolt همچنین در حال توسعه باتری‌های لیتیوم فلزی برای خودروهای با کارایی بالا است.

شایعات حاکی از آن است که خودروساز چینی BYD به زودی باتری های سدیم یونی را نیز به خط تولید خود اضافه خواهد کرد. چراکه برای سفرهای شهری کوتاه برد، استفاده از باتری مقرون به صرفه کاملاً منطقی است. و با ادامه نوآوری، قابلیت های یون سدیم مطمئناً افزایش می یابد.

این فناوری بین ماشین آلات Northvolt و تولیدات BYD، جا باز خواهد کرد. ذخیره‌سازی انرژی مقرون‌به‌صرفه و در دسترس می‌تواند رانندگان بیشتری را تشویق کند تا به سمت خودروهای برقی روی بیاورند و انتقال جهانی از خودروهای فسیلی بنزینی یا گازسوز به خودروهای الکتریکی پاک و مقرون‌به‌صرفه را تسریع بخشد.

کارلسون در پایان گفت: «پتانسیل یون سدیم در این بازار به تنهایی تأثیر فوق‌العاده‌ای در حرکت به سمت برق‌سازی جهانی خواهد داشت.

منبع: www.thecooldown.com